12
Oráte fratres: ut meum ac vestrum
sacrifícium acceptábile fiat apud Deum
Patrem omnipoténtem.
Моли1те, брaтіе, да моS и3 вaшz жeртва
пріsтна бyдетъ ў бGа nц7A всемогyщаго.
Minister, seu circumstantes respondent: alioquin
ipsemet Sacerdos:
СлугA и3ли2 w4крестъ сто‰щіz tвэщaютъ, ѓще ли
ни, сaмъ їерeй:
Suscípiat Dóminus sacrifícium de
mánibus tuis ad laudem et glóriam
nóminis sui, ad utilitátem quoque
nostram,
totiúsque
Ecclésiæ
suæ
sanctæ.
Да пріи1метъ гDь жeртву t рукY твоeю
(и3ли2
моeю
)
во хвалY и3 слaву и4мене своегw2,
въ п0льзу тaкожде нaшу и3 всеS цeркве
с™hz своеS.
Sacerdos submissa voce dicit:
Їерeй ти1химъ глaсомъ речeтъ:
Amen.
А#ми1нь.
Deinde, manibus extensis, absolute sine
Oremus
subjungit Orationes secretas.
По т0мъ распростeръ рyцэ, пр0стw безъ
Пом0лимсz
прилагaетъ тaйные мlтвы.
Quibus finitis, cum pervenerit ad conclusionem,
clara voce dicit:
Ћже скончaвъ, пришeдъ до заключeніz, ћснымъ
глaсомъ глаг0летъ:
Per ómnia sæcula sæculórum.
Во вс‰ вёки вэкHвъ.
+
Amen.
T.
А#ми1нь.
cum Præfatione, ut in sequentibus.
и3 предсл0віе, ћкw ни1зу.
S.
Dóminus vobíscum.
Їер.
ГDь съ вaми.
+
Et cum spíritu tuo.
T.
И# со д¦омъ твои1мъ.
Præfationem incipit ambabus manibus positis hinc
inde super Altare: quas aliquantulum elevat, cum
dicit:
Предсл0віе начинaетъ положи1въ џбэ рyцэ t сю1ду
и3 тyду на nлтари2: тёжде мaлw воздви1гнетъ
глаг0лz:
S.
Sursum corda.
Їер.
ГорЁ сердцA.
+
Habémus ad Dóminum.
T.
И$мамы ко гDу.
Jungit eas ante pectus, et caput inclinat, cum dicit
Сти1снетъ и5 предъ пeрси, и3 накл0нитъ главY,
глаг0лz:
S.
Grátias agámus Dómino Deo nostro.
Їер.
Бlгодари1мъ гDа бGа нaшего.
+
Dignum et justum est.
T.
Дост0йно и3 прaведно є4сть.
Deinde disjungit manus, et disjunctas tenet usque
ad finem Præfationis:
По т0мъ разлучи1тъ рyцэ, и3 дeржитъ и5 разлучeны
до концA предсл0віz:
Præfatio Communis
Предсл0віе џбщее
Vere dignum et iustum est, æquum et
salutáre, nos tibi semper et ubíque
grátias ágere: Dómine, sancte Pater,
omnípotens ætérne Deus: per Christum
Dóminum
nostrum.
Per
quem
majestátem tuam
laudant Angeli,
adórant
Dominatiónes,
tremunt
Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes,
ac beáta Séraphim, sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et nostras
voces, ut admítti júbeas deprecámur,
súpplici confessióne dicéntes:
Вои1стину дост0йно и3 прaведно є4сть, прaво
и3 спаси1тельно, нaмъ тебЁ всегдA и3 вездЁ
благодари1ти, гDи с™hй, џ§е всемогjй,
вёчный б9е: Хrт0мъ, гDемъ нaшимъ.
И$мже вели1чество твоE хвaлzтъ ѓгGли,
клaнzютсz
госп0дствіz,
трепeщутъ
влaсти. НебесA, нб7сныz же си1лы и3 бlжeніи
серафи1ми
џбщимъ
рaдованіемъ
прославлsютъ. Съ ни1миже и3 н†шz глaсы да
пріsти повели1ши, м0лимъ, прилeжнымъ
и3сповёданіемъ глаг0люще:
Qua finita, iterum jungit eas, et inclinatus dicit:
Е$же соверши1въ, пaки сти1снетъ и5, и3 пригнyтъ
глаг0летъ: